‘Ik gun mijn opvolger deze mooie club’

Na vijf jaar neemt voorzitter Mark Brants afscheid van ‘zijn’ MHC Rosmalen.

Bij de ALV in het najaar draagt hij de voorzittershamer over aan zijn opvolger. We spraken Mark over zijn ervaringen met het voorzitterschap en de zoektocht naar nieuwe kandidaten.

"Ik weet nog goed dat ik in het najaar van 2015 stond te kijken bij een wedstrijd van Dames 1. Jan van Hecke kwam naast me staan en vroeg me of het me wat leek hem op te volgen als voorzitter van MHC Rosmalen. Ik voelde me vereerd en het leek me ook een mooie uitdaging, maar de vraag kwam op een verkeerd moment. Ik was net aan een studie begonnen van anderhalf jaar.” Een jaartje later waagde Van Hecke een nieuwe poging. "Hij vroeg me net voor de zomer hoe het ging met mijn studie. Die vorderde voorspoedig, maar ik was pas halverwege. Of ik in de zomermaanden toch eens na wilde denken over het voorzitterschap. Dan kon in het najaar bij de ALV de overdracht plaatsvinden. Jan zou me nog bijstaan in de eerste maanden zodat ik mijn studie kon afronden. Dan kon ik als intredend voorzitter alvast starten. In de Toscaanse zon heb ik alles toen op een rijtje gezet en na de zomer mijn jawoord gegeven. Overigens kon dat intredend er al snel af, want een week nadat ik in november 2016 als voorzitter begon, startte de verbouwing van het clubhuis.”

Omafietsen
Negen jaar voor dat moment stapte Mark met zijn oudste dochter Jasmijn voor het eerst ons hockeycomplex op. "Mijn vrouw Suzette en ik hebben zelf nooit gehockeyd. Jasmijn keek altijd met volle aandacht naar de meisjes in hockeytenue op omafietsen die samenkwamen bij ‘de paardjes’. Dat wilde zij ook en zo kwamen we bij MHC Rosmalen terecht. Ik had toen zeker niet gedacht dat ik ooit voorzitter van de club zou worden. Maar ik groeide langzaam in de vereniging. Onze andere twee dochters gingen ook hockeyen, ik ging coachen, floot wel eens een wedstrijd bij de zes- en achttallen, organiseerde de Fatboy Wintergames mee en werd uiteindelijk gevraagd voor de breedtecommissie. In de tussentijd leerde ik heel veel mensen kennen binnen de club. Sport is mijn passie en de sociale en maatschappelijke rol van een vereniging spreekt me enorm aan. Dat zit denk ik ook in mijn genen. Mijn opa was 35 jaar voorzitter van een kleine lokale muziekvereniging en ook mijn moeder was jarenlang bestuurlijk actief.”     

Altijd thuis
Mark kan zich de eerste maanden van zijn voorzitterschap nog goed herinneren. "Samen met mijn collega-bestuursleden ben ik begonnen met het vastleggen van de clubidentiteit en het formuleren van een beleidsplan om de speerpunten voor de club op hoofdlijnen te beschrijven en de commissies daarmee een helder kader te bieden. Het resultaat was dat we MHC Rosmalen omschreven als een familieclub met gezonde ambitie. Op basis van die heidag bedacht ik de slogan ‘altijd thuis’ die de afgelopen jaren heel zichtbaar geweest is en heel verbindend heeft gewerkt in de cultuur van onze club. We doen er alles aan om onze leden dat ‘thuis’ gevoel te geven, maar vragen ook aan iedereen om altijd thuis te geven om dat waar te kunnen maken. Dat kenmerkt een familieclub, we zorgen met elkaar voor elkaar.”

Stappen maken
Die vijf jaar zijn volgens Mark omgevlogen. "Door steeds realistische ambities te formuleren hebben we de afgelopen jaren stappen gemaakt. Er staat een mooie organisatie met veel betrokken vrijwilligers, coaches en trainers die de kurk onder de club vormen. Achter de schermen zijn er veel mensen actief voor de club en dat lijkt allemaal vanzelfsprekend. Sportief gaat het ons goed en we hebben de ambitie uitgesproken om toe te werken naar de beste jeugdopleiding van Zuid-Nederland. We zien een mooie groei van teams op de zondag, zodat de opbouw van onze vereniging (zaterdag-zondag) meer in balans komt. Meer en meer ouders hebben belangstelling om wedstrijden te fluiten en halen via onze club hun scheidsrechterskaart. We zijn ondanks de crisis financieel gezond, met dank aan onze loyale leden en sponsoren, de gemeente en ons zorgvuldige financiële beleid. We zijn druk bezig met onze maatschappelijke rol als club en hebben in ons netwerk nieuwe samenwerkingsvormen in voorbereiding, zoals met de HEVO om walking hockey in te zetten. Ook werken we aan de verduurzaming van onze accommodatie en ons clubhuis. En dan vergeet ik vast nog heel veel punten, die ook heel waardevol zijn. Hopelijk kunnen we na de zomer weer helemaal onszelf zijn als club, want dat hebben we allemaal enorm gemist. Natuurlijk de sportieve, maar zeker ook de sociale waarde van onze vereniging.”